Występowanie:
Rozpowszechniony na terenie całej Europy, również na Wyspach brytyjskich, Na terenie Skandynawii, Finlandii i Islandii. Introdukowany w Ameryce Północnej na terenie USA i Kanady.
Stanowiska:
Zamieszkuje gęste zarośla, parki, cmentarze, stanowiska ruderalne, stare ogrody. Spotykany w lasach liściastych, na brzegach zbiorników wodnych. Preferuje stanowiska wilgotne i zacienione.
Wygląd:
Dorasta do 2,5cm średnicy muszli. Muszla prawoskrętna, w zależności od podgatunku kremowa do ciemnobrązowej, pokryta jasnymi plamkami, z pojedynczym środkowym pasem. Warga u dorosłych osobników wyraźnie wyodrębniona, szeroka, biała.
Płaszcz ślimaka ma kolor od jasnobrązowego do niemal czarnego z granatowym refleksem.
Stan prawny:
Nie podlega ochronie gatunkowej.
Warunki hodowli:
Warunki hodowli i wielkość pojemnika zbliżone do wymagań Cepaea nemoralis. Gatunek może być hodowany zarówno bez podłoża, jak i w zbiornikach imitujących biotop leśny. Ślimaki zaroślowe można łączyć z innymi podobnej wielkości ślimakami, z którymi występuje na wolności, np. Cepaea spp., Fruticicola fruticum. Ślimak ten dobrze czuje się w hodowli grupowej.
Aktywny w temperaturach powyżej 10st, optymalna temperatura do hodowli to 15-25st. Nie wymaga zimowania.
Dieta:
Zgodna z podstawowymi założeniami dotyczącymi żywienia ślimaków roślinożernych. Dietę dobrze jest urozmaicać pokarmami płatkowymi oraz produktami pochodzenia zwierzęcego, np. gotowanym jajkiem.
Rozmnażanie:
Gatunek jajorodny, obojnaczy, z zapłodnieniem krzyżowym.
Na wolności ślimaki składają jaja wiosną, a czasem również pod koniec lata. W niewoli mogą się rozmnażać przez cały rok. Dojrzałość płciową na wolonści ślimaki uzyskują w 2-3 roku życia. Pakiety jaj są mniej liczne niż u Cepaea spp., liczą zwykle po kilkadziesiąt sztuk.
Cechy charakterystyczne:
Na wolności tworzą rozproszone kolonie. Dobrze „czują się” w grupach, również wielogatunkowych. Są aktywne głównie w nocy.
Hodowla:
• Łatwy w hodowli, niewymagający
• Polecany na pierwszego ślimaka