Występowanie:
Pierwotny zasięg tego gatunku obejmował południe Europy (kraje basenu Morza Śródziemnego). Obecnie rozpowszechniony na całym kontynencie Europejskim oraz Wyspach Brytyjskich. Północną granicę zasięgu C.nemoralis stanowią południowe regiony Szwecji. Introdukowany w Ameryce Północnej.
Stanowiska:
Gatunek synantropijny. Występuje w zróżnicowanych biotopach: od trawiastych łąk i pastwisk do terenów silnie zurbanizowanych. Spotykany w lasach liściastych i mieszanych, w pobliżu zbiorników wodnych, a także w parkach, cmentarzach i ogrodach. Zamieszkuje gęste zarośla, żywopłoty i rabaty.
Wygląd:
Średniej wielkości (do 2,5cm średnicy muszli) ślimak muszlowy. Muszla prawoskrętna, pokryta zmienną liczbą pasów (0-5), o wyraźnie zaznaczonej ciemnobrązowej lub czarnej wardze. Wstężyki charakteryzuje duża zmienność wewnątrzgatunkowa. Wyróżnia się trzy podstawowe morfy, określające kolor muszli:
• Żółty
• Różowy
• Brązowy
Ślimaki o muszlach pomarańczowych i czerwonych najczęściej klasyfikowane są jako różowe.
Stan prawny:
Nie podlega ochronie gatunkowej.
Warunki hodowli:
Wstężyk gajowy dzięki szerokim zdolnościom adaptacyjnym, bardzo łatwo przystosowuje się do życia w niewoli. Na wolności ślimaki te tworzą duże kolonie, najlepiej więc hodować je w większych grupach.
Wielkość pojemnika dla wstężyków zależy od ilości ślimaków, mających w nim docelowo przebywać. Poza okresem godowym optymalne zagęszczenie dorosłych osobników to 1szt/1l objętości terrarium. W czasie, kiedy ślimaki się rozmnażają, dobrze jest zwiększyć ich przestrzeń życiową do 2l/1szt.
Terrarium wstężyków powinno umożliwiać im wspinaczkę. W pojemniku można stosować podłoże i wystrój zgodnie z podstawowymi założeniami wyposażenia terrarium dla ślimaków. Można również nie stosować podłoża, zapewniając jedynie wypełnione substratem kubki lęgowe, do których ślimaki będą mogły składać jaja.
Gatunek ten można łączyć z innymi podobnej wielkości ślimakami, z którymi występuje na wolności, np. Cepaea hortensis, C. vindobonensis, Fruticicola fruticum, Arianta arbustorum.
Nie wymaga zimowania.
Dieta:
Zgodna z podstawowymi założeniami dotyczącymi żywienia ślimaków roślinożernych. Dieta wstężyków powinna obfitować przede wszystkim w zielone części roślin i owoce. Nie potrzebują one dodatków pochodzenia zwierzęcego tak bardzo jak Achatiny. W tej roli u wstężyków dobrze sprawdza się pokarm dla ryb. Należy pamiętać o konieczności zapewnienia ślimakom odpowiedniej suplementacji w wapń.
Rozmnażanie:
Wstężyki są obojnakami, rozmnażają się poprzez zapłodnienie krzyżowe. Jest to gatunek jajorodny.
Na wolności ślimaki składają jaja wiosną, a czasem również pod koniec lata. W niewoli wstężyki mogą się rozmnażać przez cały rok. Dojrzałość płciową na wolności ślimaki uzyskują w 2-3 roku życia.
Cechy charakterystyczne:
Wstężyki dożywają przeciętnie 7-8 lat. Muszle starych zwierząt tracą zewnętrzną pigmentowaną warstwę i często mają kolor biały lub szarawy.
Ślimaki dobrze „czują się” w grupach, również wielogatunkowych. Są aktywne głównie w nocy.
Hodowla:
• Łatwy w hodowli, niewymagający
• Polecany na pierwszego ślimaka