Występowanie:
Półwysep Bałkański, Europa południowo-wschodnia aż po Ukrainę i Turcję. Zasięg X.obvia obejmuje również Europę środkową, wraz z Polską, gdzie gatunek mimo długiego okresu występowania, ma status gatunku obcego. Północną granicę zasięgu w Europie wyznaczają wybrzeża Morza Bałtyckiego. Ślimak introdukowany w USA i Kanadzie.
Stanowiska:
Tereny suche i nasłonecznione. Preferuje roślinność stepową i ruderalną, z przewagą wysokich traw. Częsty na łąkach i pastwiskach; na terenach leśnych praktycznie niespotykany.
Wygląd:
Muszla spłaszczona, prawoskrętna, średnicy około 1,5-2cm i wysokości około 0,5cm. Dołek osiowy odkryty i szeroki, brak wyraźnie zaznaczonej wargi u osobników dorosłych. Muszla biała, pokryta zmienną liczbą ciemnobrązowych pasów, z tendencją do zanikania wzoru. Ciało ślimaka szarawe.
Stan prawny:
Nie podlega ochronie gatunkowej. W Polsce gatunek obcy.
Warunki hodowli:
Pojemnik typu wertykalnego, z warstwą około 5-10cm podłoża z dodatkiem piasku (gatunek nie ma tendencji do zakopywania się). Wystrój pojemnika powinien imitować biotop naturalny i stwarzać ślimakom możliwość wspinaczki. W zbiorniku utrzymujemy niską wilgotność w ciągu dnia; spryskujemy dopiero wieczorem. Wymiary pojemnika nie muszą być duże; wystarczy 1l dla 2-3 osobników.
Nie polecam łączyć tego gatunku z innymi, z uwagi na dużą płochliwość X.obvia, przez co ślimaki te mają tendencję do bycia zdominowanymi przez inne.
Nie wymaga zimowania.
Dieta:
Zgodna z podstawowymi założeniami dotyczącymi żywienia ślimaków roślinożernych. W diecie można bazować na pokarmie zielonym, z niewielkim dodatkiem produktów zbożowych i owoców. Należy pamiętać o konieczności zapewnienia ślimakom odpowiedniej suplementacji w wapń.
Rozmnażanie:
Gatunek obojnaczy, jajorodny.
Na wolności ślimaki składają jaja latem i jesienią. W niewoli mogą się rozmnażać przez cały rok. Dojrzałość płciową na wolności ślimaki uzyskują w 2 roku życia.
Cechy charakterystyczne:
Gatunek bardzo płochliwy, wrażliwy na ruch i zmiany natężenia światła. Zaniepokojony ślimak bardzo szybko chowa się do muszli, by później długo z niej nie wychodzić. Zachowanie to spowodowane jest tym, że w naturze głównymi wrogami ślimaków są ptaki. Xerolenta obvia żyje w dużych koloniach; ślimaki większość czasu spędzają na wierzchołkach roślin. Są aktywne niemal wyłącznie nocą. Gatunek ten jest żywicielem pośrednim przywr ptasich oraz motyliczki wątrobowej.
Hodowla:
• Łatwy w rozmnożeniu, sprawia problemy przy adaptacji do warunków hodowlanych
• Nie polecam na pierwszego ślimaka